يا رب  که خواند  آیت عجز  و  نیاز من

بر شاه   بنده پرور  مسکین نواز  من

يا رب  که گوید از من   مسکین خاکسار

با شهسوار سر کش   گردون فراز  من

کای  نور بخش  چشم جهان بین   مردمان

ای روشنائی  نظر   پاکباز من

چشمت  که خوش يمن   به فکندی  خدنگ ناز

اکنون  چرا  نمي‌نگرد  در  نیاز من؟

گوش مبارکت که ز من می‌شنید راز

بهر چه گوشه‌گیر  شد آخر ز راز من؟

زلفت مگر ز من کجی دید کز جفا

کوتاه ساخت رشتهٔ عمر دراز من؟

چون محتشم ز درد تو بیچاره‌ام چه باک

گر چاره ساز من شوی ای چاره‌ساز من